တန္ဘိုး

တန္ဘိုး
********
တစ္ခါတုန္းက သူေ႒းႀကီးတစ္ဦးဟာ သူပိုင္ဆိုင္တဲ့ အဖိုးတန္ စိန္ ရတနာတစ္ပြင့္ကို ယူၿပီး သူရဲ႕လူယုံတစ္ေယာက္ကို ေစ်းထဲမွာသြားေရာင္းခိုင္းခဲ့ပါတယ္။ ဒီစိန္ရတနာကို ေစ်းထဲက ေစ်းသည္တစ္ေယာက္ေယာက္ထံမွာ သူတို႔ေပးႏိုင္တဲ့ ေစ်းထက္ နည္းနည္းပါးပါး ပိုေတာင္းၿပီး ေရာင္းခဲ့ပါလို႔ မွာလိုက္တယ္။ ၿပီးရင္ သူတို႔ဘာေျပာလဲ ငါ့ထံျပန္ၿပီး သတင္းပို႔ပါလို႔လည္း မွာလိုက္တယ္။ လူယုံလည္း သူေ႒းႀကီးမွာလိုက္တဲ့အတိုင္းပဲ ေစ်းထဲသြားကာ ပထမဆုံးေတြ႕တဲ့ ဖရဲသီးသည္ ထံမွာသြားၿပီးေရာင္းလိုက္ပါတယ္။

ဖရဲသီးသည္က သူမွာပိုက္ဆံမရွိလို႔ ဒီဖရဲသီးမ်ားနဲ႔ လဲမယ္ဆိုရင္ေတာ့ လဲႏိုင္ပါတယ္၊ ခင္ဗ်ားစိန္ကို ဖရဲသီး ၉လုံးထိက်ၽြန္ေတာ္ေပးႏိုင္ပါတယ္ေျပာတယ္။ လူယုံကေတာ့ ၁၀ လုံးေပးရင္ ကၽြန္ေတာ္ေရာင္းမယ္လို ႔ ဆိုၿပီး သူေပးတာထက္ နည္းနည္းပိုၿပီးေတာင္လိုက္တယယ္။ အဲဒီအခါဖရဲသီးသည္က ၁၀ လုံးေတာ့မေပးႏိုင္ဘူး ခင္းဗ်ားေက်ာက္က ေသးေသးေလး၊ စားလု႔ိလဲရတာမဟုတ္ဘူး၊ ခင္းဗ်ားေရာင္းခ်င္ေရာင္း မေရာင္းခ်င္ေနလို႔ ေျပာလိုက္တယ္။ လူယုံလည္း သူေ႒းႀကီးထံျပန္လာၿပီး အက်ဳိးအေၾကာင္းေျပာျပတယ္။ သူေ႒းႀကီးလည္း ၿပဳံးလ်က္ ေနာက္ထပ္ တစ္ဦးထံမွာ သြားၿပီးေရာင္းဖို႔ ေစလြတ္လိုက္ျပန္တယ္။ ဒီတစ္ခါေတာ့ လူယုံဟာ အ၀တ္အထည္ေရာင္းေနတဲ့လူထံမွာ သြားၿပီးေရာင္းျပန္တယ္။

အ၀တ္အထည္ေရာင္းတဲ့သူကလည္း သူ႔မွာပိုက္ဆံမရွိလို႔ အ၀တ္အထည္နဲ႔လဲမယ္ဆိုရင္ေတာ့ အထည္ ၉ထည္နဲ႔လဲပါ့မယ္လို႔ေျပာေလတယ္။ ဒါနဲ႔လူယုံကလည္း နည္းနည္ပိုေပးပါ ၁၀ ထည္ရရင္ ေရာင္းပါ့မယ္လို႔ ေျပာတယ္။ အထည္ေရာင္းသူကေတာ့ ၁၀ ထည္ေတာ့ မေပးႏိုင္ဘူး ခင္းဗ်ားေက်ာက္က ၀တ္လို႔လည္း ရတာမဟုတ္ဘူးလို႔ ျပန္ေျပာလိုက္ျပန္တယ္။ ဒါနဲ႔ လူယုံလည္း သူေ႒းႀကီးကို အက်ဳိးအေၾကာင္း ျပန္ၿပီး ေျပာျပခဲ့တယ္။ ဒီအခါမွာေတာ့ သူေ႒ၿကီးဟာ ရတနာကုန္သည္တစ္ဦးထံ သြားေရာင္းပါလို႔ ခိုင္းလိုက္တယ္။

ရတနာကုန္သည္ထံေရာက္ေတာ့ ရတနာကုန္သည္က စိန္ပြင့္ကိုယူၿပီးၾကည့္လိုက္တာနဲ႔ အင္မတန္အဖိုးတန္တဲ့ ေက်ာက္ေကာင္းတစ္ပြင့္မွန္သိသြားတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီေက်ာက္ဟာ အင္မတန္ တန္ဖိုးႀကီးပါတယ္။ ဒီေက်ာက္နဲ႔ တန္တဲ့ တန္ဖိုးပစၥည္းေပးႏိုင္ေလာက္ေအာင္ သူ႔မွာမရွိပါဘူးလို႔ ေျပာတယ္။

ဒါနဲ႔ လူယုံဟာ အံ့ၾသစြာနဲ႔ သူေ႒းႀကီးထံ ျပန္လာၿပီး အက်ဳိးအေၾကာင္းေျပာျပပါတယ္။ အဲဒီအခါက်မွ သူေ႒းႀကီးဟာ ဒီေက်ာက္ရဲ႕တန္ဖိုးကို ငါအရင္ကတည္းက သိၿပီးသားပါ၊ ဒါေပမဲ့ ဒီလိုတန္ဘိုးရွိတဲ့ ေက်ာက္ကို လူေတြ ဘယ္လိုသေဘာထားလဲ၊ ရတနာေတြရဲ႕ တန္ဖိုးကို သိျမင္ႏိုင္ရဲ႕လားဆိုတာကို သိခ်င္စိတ္ရွိလို႔သာ စမ္းသပ္ၾကည့္တာပါလို႔ ေျပာျပပါတယ္။

ဆိုလိုတာကေတာ့ တန္ဘိုးရွိတဲ့ ရတနာဆိုတာ တန္ဘိုးသိသူေတြလက္ထဲေရာက္မွသာ တန္းဘိုးရွိပါတယ္။ တန္ဖိုးမသိတဲ့ သူေတြလက္ထဲေရာက္သြားရင္ေတာ့ တန္းဘိုးမရွိ ျဖစ္သြားတတ္ပါတယ္။

ထို႔အတူပါပဲ ဘုရား တ၇ား သံဃာဆိုတဲ့ ရတနာသုံးဟာလည္း တန္ဘိုးမသိသူေတြ လက္ထဲမွာ တန္ဘိုးမရွိ ျဖစ္ေနရတတ္ပါတယ္။

တန္ဘိုးသိလို႔ တန္ဘိုးထားႏိုင္ၾကပါေစ...............

မွီၿငမ္း > အရွင္ပညာ၀ုဓ (ဓမၼရိပ္သာ)